"Samtök atvinnulífsins setja fram dæmalausa sögufölsun í nýjum sjónvarpsauglýsingum. Í þeim er með sérlega ósmekklegum hætti látið í það skína að kröfur launafólks um launahækkanir séu ástæða hárrar verðbólgu á Íslandi. Samtök atvinnulífsins skauta algerlega framhjá þeirri augljósu staðreynd að hér á landi er í umferð veikur gjaldmiðill sem fellur reglulega með braki og brestum svo ekki sé talað um hrun krónunnar fyrir 5 árum," segir í yfirlýsingu frá Alþýðusambandi Íslands, en bæði ASÍ og Starfsgreinasamband Íslands hafa sent frá sér yfirlýsingar vegna sjónvarpsauglýsinganna. Í yfirlýsingu SGS segir m.a.:
"Flestir leggjast nú á eitt að koma í veg fyrir að launafólk fái launahækkanir í kjarasamningum sem eru lausir í lok mánaðarins en það er fáheyrt að samtök atvinnurekenda fari frekar í auglýsingaherferðir en að tala við samningsaðila við samningaborðið. Starfsgreinasamband Íslands lagði fram kröfur sínar um síðustu mánaðarmót og þeim var hafnað samstundis. Ítrekaðar tilraunir hafa verið gerðar til að setjast við samningaborðið með Samtökum atvinnulífsins en fátt hefur verið um svör."
Yfirlýsing ASÍ
Samtök atvinnulífsins setja fram dæmalausa sögufölsun í nýjum sjónvarpsauglýsingum. Í þeim er með sérlega ósmekklegum hætti látið í það skína að kröfur launafólks um launahækkanir séu ástæða hárrar verðbólgu á Íslandi. Samtök atvinnulífsins skauta algerlega framhjá þeirri augljósu staðreynd að hér á landi er í umferð veikur gjaldmiðill sem fellur reglulega með braki og brestum svo ekki sé talað um hrun krónunnar fyrir 5 árum.
SA veit að endurteknar gengisfellingar hafa áhrif á afkomu launafólks sem þarf að mæta þeim með hærri launakröfum. Ef SA menn hefðu nálgast málið af heiðarleika og reiknað inn í dæmið sveiflur gjaldmiðilsins sæju þeir að launahækkanir á Íslandi eru á pari við það sem gerist á Norðurlöndunum. Þá forðast Samtök atvinnulífsins að nefna þá staðreynd að laun sem hlutfall af landsframleiðslu eru umtalsver lægri hér en á hinum Norðurlöndunum.
Þetta sérkennilega útspil SA er afar óheppilegt innlegg í þær kjaraviðræður sem nú eru nýlega hafnar og ekki líklegt til þess að byggja upp traust milli aðila. Falsanir og útúrsnúningar eru ekki heppilegt veganesti í þá vegferð sem framundan er.
Yfirlýsing SGS
Viðræður vegna kjarasamninga hafa nú ratað inn í auglýsingatíma sjónvarpsins með auglýsingu sem SA birti í gærkveldi. Þar er varað við hækkun launa umfram 2%. Flestir leggjast nú á eitt að koma í veg fyrir að launafólk fái launahækkanir í kjarasamningum sem eru lausir í lok mánaðarins en það er fáheyrt að samtök atvinnurekenda fari frekar í auglýsingaherferðir en að tala við samningsaðila við samningaborðið. Starfsgreinasamband Íslands lagði fram kröfur sínar um síðustu mánaðarmót og þeim var hafnað samstundis. Ítrekaðar tilraunir hafa verið gerðar til að setjast við samningaborðið með Samtökum atvinnulífsins en fátt hefur verið um svör.
Lægstu taxtar á vinnumarkaði eru 191.752 krónur. Ef launamaður hefur unnið í fjóra mánuði hjá sama atvinnurekenda má ekki greiða honum lægra en 204.000 krónur í mánaðarlaun. 2% hækkun á þessi laun þýðir hækkun um 4.000 krónur. Þetta eru tillögur Samtaka atvinnulífsins og Seðlabankans. Samtök atvinnulífsins hafa ekki verið til viðræðu um frekari hækkanir en Starfsgreinasambandið lagði fram kröfu um 20.000 króna hækkun á taxta og þykir mörgum hógvært.
Það er gömul saga og ný að í aðdraganda kjarasamninga keppist greiningadeildir, stjórnvöld og samtök atvinnurekenda við heimsendaspár verði samið um verulegur launahækkanir. Starfsgreinasambandið hefur sagt að vissulega sé launafólk alltaf til í að axla ábyrgð en við gerum það ekki ein. Stjórnvöld hafa lagt fram skattatillögur sem koma millitekjuhópum til góða en lægst launaða fólkið á vinnumarkaði fær engar skattalækkanir. Verð á vörum og þjónustu fer stighækkandi og stjórnvöld leggja á nýjar álögur á almenning í stað þess að leggja skatta á þá sem eru aflögufærir. Þegar kemur svo að kjarasamningum á lægst launaða fólkið á vinnumarkaðnum að „axla ábyrgð“. Hafa ber í huga að þeir hópar sem Starfsgreinasambandið semur fyrir verða síst varir við launaskrið, það er í þeim hópum sem betur standa. Venjulegt verkafólk er oftar en ekki á töxtum og þarf að hífa upp launin með vöktum og yfirvinnu. Í þessu samhengi verður auglýsingaherferð Samtaka atvinnulífsins um að launafólk eigi að axla ábyrgð í besta falli hrokafull og ekki til þess fallin að liðka fyrir samningum.
Það vekur sérstaka athygli að í málflutningi Samtaka atvinnulífsins er ekki vikið orði að ábyrgð atvinnurekenda eða stjórnvalda á að halda verðbólgunni í skefjum. Fyrirtæki innan SA bera ekki síst ábyrgð á því mikla launaskriði sem hefur orðið á vinnumarkaði hjá öðrum en almennu launafólki. Samninganefnd SGS fordæmir að SA skuli varpa allri ábyrgð yfir á launafólk. Starfsgreinasambandið mun aldrei gangast undir slíkan málflutning!