Samband íslenskra sveitarfélaga hefur vísað kjaradeilu SGS og sambandsins til Ríkissáttasemjara. Ástæðan er sögð ályktun frá þingi SGS þar sem fjallað var um stöðuna í kjaradeilunni. Þetta er í annað skiptið sem þessari sömu deilu er vísað til sáttasemjara, því SGS og Efling vísuðu deilunni þangað í lok maí, eftir árangurslausar viðræður. Í september drógu verkalýðsfélögin vísun til sáttasemjara til baka, enda gerðu sveitarfélögin það að skilyrði fyrir því að starfsfólk sveitarfélaganna fengju sambærilega eingreiðslu inn á væntanlegan kjarasamning og næstum allt annað launafólk með lausa samninga hafði fengið. Nú hafa sveitarfélögin vísað deilunni þangað sjálf – eftir að hafa ekki haft neitt til málanna að leggja frá því að vísunin var dregin til baka í október.
Starfsgreinasambandið og Efling hafa sent frá sér eftirfarandi fréttatilkynningu:
SGS
og Eflingu barst núna eftir hádegið bréf frá Sambandi íslenskra sveitarfélaga
þar sem tilkynnt var að sveitarfélögin hefðu einhliða ákveðið að vísa
yfirstandandi kjaradeilu til Ríkissáttasemjara. Ástæðan sem tilgreind er og
vísað til er ályktun sem samþykkt var í tilefni af kvennafrídeginum á þingi SGS
í síðustu viku. Þar var meðal annars var fjallað um stöðu ófaglærða verkakvenna
og stöðunni kjaradeilunni.
Sveitarfélögin
virðast telja ástæðu til að slíta viðræðum við SGS og Eflingu þegar þau segja hlutina
eins og þeir eru alveg óhrædd við að berjast fyrir eðlilegum réttindum og betri
kjörum fyrir sitt fólk. Kjarkurinn er nú ekki meiri en svo hjá samninganefnd
sveitarfélaganna að þau treystu sér ekki til þess að koma þessu á framfæri á
fundi né að hafa samband með beinum hætti við okkur sem sína viðsemjendur.
Er
það raunar í samræmi við þeirra framgöngu og málatilbúnað síðan samningar runnu
út í apríl, hvort sem það snýr að jöfnun lífeyrisréttinda, innágreiðslum,
fyrirkomulag viðræðna eða öðrum atriðum.
það
er skrýtinn veruleiki sem birtist í þessu bréfi sveitarfélaganna að telja það
ekki ,,að koma illa fram við kvennastéttir og að þeim sé sýnd
takmarkalaus lítisvirðing í yfirstandandi viðræðum“ að neita að ræða kröfur
þessa hóps, vísa hluta þeirra til dómstóla og sýna sjónarmiðum okkar í engu
skilning.
Starfsgreinasambandið
mun ekki láta hræða sig frá því að álykta á sínum þingum um það sem brennur á
okkar fólki eða standa fast á okkar réttmætu og eðlilegu kröfum.
Það
er aftur á móti ljóst að þessi málatilbúnaður sveitarfélaganna stuðlar með engu
móti að lausn þessarar alvarlegu deilu og hvaða afleiðingar það getur haft er
alfarið á ábyrgð Sambands íslenskra sveitarfélaga.